Önce Sporcuydu sonra arkeolog oldu ama o hep Ressamdı..

Yukarıda resimde gördüğünüz kişi, şu anda Amerika’da New York’ta yaşıyor. Ben onu görmeden önce resimleriyle tanıştım. Aşağıda resmini çizdiğim okul, Bahçelievler Deneme Lisesinin 1958 yılındaki görünüşü.

Sokağa bakan ana kapıdan girdiğiniz zaman geniş bir salonla karşılaşırsınız. Bu salonun sol tarafında büyük bir pano vardı o yıllarda, ben orta birinci sınıfa kaydolup bu kapıdan girdiğimde o panoya baktım. Çeşitli yazıların içinde bir resim adeta beni büyülemişti. Yaklaştım, sulu boya ile yapılmış bir insan portresiydi. Altındaki ismi okudum. Işıl Özışık. Ben okula başladığımda o son sınıftaydı, okulu bitirdi ama resimleri hep panolarda kaldı. Belki de bir çok gence esin kaynağı oldu. Okulu bitirdikten sonra Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesine girdi. 1963 yılında mezun oldu, ama okuldan ayrılmadı. Aynı okul arkadaşlarından müzisyen Okay Temiz’in kız kardeşi arkeolog Ayşe Temiz, onun ön Asya bölümünde asistan olduğunu anlatıyor. Üç sene asistanlıktan sonra hayatını tamamen resime verdi. Bugün bile belki de resimleri en çok kopya edilen ressamlar arasında olan Işıl Özışık yetmişten fazla sergi açtı ve bir çok ödül aldı. Resimle ilgisi olanlar bilir, sulu boya en zor resim sanatıdır, hiç bir hatayı affetmez. Ancak bir defa boyarsınız, yağlı boya gibi tekrar işleme şansınız yoktur. İşte, Özışık Washington’da sulu boya Uluslararası yarışmada katıldığı 1993 ve 1995 yıllarında en büyük ödüle layık görülmüştür. Gelelim hikayemize, Işıl Deneme Lisesinde talebeyken sırıkla yüksek atlamaya merak salmıştı. Tek başına okul bahçesinde koşar ve antrenman yapardı. Bilmeyenler için ekleyeyim o devirde bu sırıklar şimdiki gibi elastik değil adeta kütük gibi bir şeydi, tutma bölümünün yaklaşık altmış santim altından ana çubuğa üst parça ayrıca bantla sarılarak esneklik kazandırılırdı.

Sınıf arkadaşları anlatıyor. “Ankara’nın ilkbahar ayları çok güzel olur. Okulda sınıfın bütün pencereleri açık, artık okulun kapanmasına az bir zaman kalmış, öğretmen sınıfa girdi, yoklamaya başladı. ‘Işıl yok mu ?’ dediği sırada Işıl ikinci katın açık penceresinden içeri atladı.”

Ben onu Türkiye Atletizm şampiyonasında 19 Mayıs Stadyumunda seyrettim.

Yazımı onun eserlerinden bazıları ile bitiriyorum.