Fotoğraftaki köprü Volga Nehri üzerinde. Saratov Köprüsü 1965 yılında açıldığında Sovyet Rusya’nın en uzun köprüsüydü, neredeyse üç kilometreye yakın uzunluğu ile. Bugün, Doğu Avrupanın en uzun akarsuyunun ’emekçilerinin’ hikâyesini size anlatmak istiyorum. Önce 1800lü yılların ortalarına uzanmamız gerekiyor. Aşağıya aldığım fotoğrafta gördüğünüz gençlerin tamamı ressam.
1800lü yıllar bize okullarda okutulan ‘Tarih’ kitaplarında geçiştirildiği gibi değil, tüm Avrupa’da taşların yerlerinden oynadığı, yeni fikirlerin ortaya çıktığı yıllar. St Petersnurg ‘Güzel Sanatlar Akademisi’ mezunu olan gençler, bir ortak düşünce de birleşiyorlar. Onlar, Rusya’yı gezecek ve şehirlerde, kasabalarda sergiler açarak, gerçek Rusya’yı tanıtacaklar. Kendilerine bir ad takmışlar, Peredvizhniki yani ‘Gezginler’. Bu ‘Gerçekleri’ resimleyen sanatçılara, kısa zamanda katılan sanatçılarla ‘Akımın’ temsilcileri neredeyse iki katına çıkmış. Toplu fotoğraflarını aşağıya alıyorum.
Her biri ünlü olan bu sanatçıların tek tek isimlerini yazmak bu günkü başlığımızın konusu değil. Onlardan sadece birisinin adını yazıyorum. İlya Repin.
Bizler Volga Emekçilerinin, yani ‘Burlakların’ adını ilk defa onun eserlerinde gördük.
Burlakların görevi, güçlü akıntıların getirdiği kumlara oturan tekneleri karadan çekerek kurtarmak. Bu ağır işi yaparken bir de söylemleri var, kendilerini güçlendirmek için. Sonunda bir folk şarkısına dönüşüyor.
Batı dünyası, 1940lı yıllarda Glenn Miller orkestrasının müziği ile tanışıyor, ‘Volga’nın sal çekicilerinin şarkısı’na.
Bizlerse daha çok ‘Kızıl Ordu Korosundan’ dinledik Volga, Volga Folk şarkısını. Tekneyi çeken insanların soğukta titreşen, buna karşın birbirlerini yüreklendiren güçlü ezgisini.
Günümüzde artık bu cefakâr insanlar yok. Yolunuz ‘Volga’ya düşerse onların güçlü seslerinin kaybolmadığını, kuzey rüzgârlarının fısıltıları arasından yine de duyabilirsiniz.
Sağlıkla, mutlu günler dileklerimle,
M. Meran Pakel
Dalyan, 27.01.2023
282 ( 03/23 )
3 KURUŞ 