Yukarıda fotoğrafını gördüğünüz tünel girişi, bir önce yazmış olduğum ‘Kemaliye’de Sonbahar’ yazısında adı geçen ünlü tünel. Yapımına 1870 yılında başlandığı kaydedilmiş, tamamen halkın emeği ve desteği ile ancak 136 yılda tamamlanarak 2003 yılında kullanılmaya başlanmış. Ne yazık ki benim oradan ayrılmamdan sonrasına denk geliyor. Devletten tek destek, Sevgili Recep Yazıcıoğlu’nun Erzincan Valisi olduğu dönemde, yani 90 lı yıllarda, sonrasında tekrar kaderine bırakılmış. Mühendis, daha önemlisi Topoğraf, ölçme desteği olmadan açıldığını daha önce yazmıştım. Tünelin delinmesi sırasında, bir patlatma yapıyorlar, bakıyorlar gün ışığı, ‘Ohh, dağın öbür tarafına çıktık,’ derlerken, gördükleri ‘Karanlık Kanyonun’ derin uçurumları.
Böylece yedi kilometrelik yolda otuz sekiz defa gün ışığını görüp tekrar devam ediyorlar.
Yalnız ülkemizde değil, dünyanın en tehlikeli on yolu arasına giren bu yolda araç kullanmak gerçek bir cesaret işi.
Yanılıp hız yaparsanız Kanyona açılan, yukarıda anlattığım tünel deliklerinin birinden Fırat’ın Karasu koluna uçabilirsiniz.
Bütün bunların yanında dağın içinden gelen kaynak suları, özellikle karların erime mevsiminde tünelin içini doldurmakta ve sürücülere zor anlar yaşatmakta. (Haber ve fotoğraf, Kemaliye’den, Şubat 2022 Muzaffer Koşan’dan alındı)
Bu muhteşem görüntülerden bazılarını aşağıya alıyorum.
Tünelin açılmasıyla sorun bitti mi derseniz, ne yazık ki ‘Hayır’. Halkın açtığı bu yol, ‘Devletin envanterinde’ yok. Bu nedenle Karayolları, bakımını yapmıyor, iş köy hizmetlerine kalınca ‘Mezra yolu’ kabul edilerek bu yola sıra gelmiyor. Çileli yolun hikâyesi belki bir gün mutlu sona ulaşır.
Sağlıklı günler dileklerimle
M. Meran Pakel
Dalyan, 28.11.2022
274 ( 46/22)
3 KURUŞ 